Karty do kontroli dostępu – jak zamawiać?

Karty magnetyczne

Dla niektórych użytkowników systemów kontroli dostępu nazwa „karta magnetyczna” jest synonimem określającym wszystkie typy kart stosowanych w kontroli dostępu. Wprawdzie nadal w niewielu miejscach są używane systemy kontroli dostępu z kartami magnetycznymi, ale w przeważającej większości używane są karty zbliżeniowe. Karty magnetyczne to takie karty, które mają widoczny pasek magnetyczny. Karta magnetyczna wymaga przeciągnięcia karty przez szczelinę czytnika. Karty magnetyczne mogą posiadać pasek magnetyczny LoCo lub HiCo. Główna różnica polega na różnicy siły pola magnetycznego koniecznego do kodowania karty. Dla Kart LoCo jest to 200-300 Oerstedów, dla kart HiCo od 300 do 4000 Oerstedów. Dla celów kontroli dostępu karta magnetyczna musi mieć zakodowany kod miejsca i numer karty.

Karty zbliżeniowe 125kHz

Wśród kart zbliżeniowych nadal dużą popularnością cieszą się karty w starszej technologii 125kHz. Do takich kart zaliczamy karty EM zwane potocznie Unique, HiTag oraz karty Prox. Sytuacja jest stosunkowo prosta przypadku kart unique, gdzie numer karty jest na stałe zaprogramowany nie wymaga dodatkowego kodowania. Bardziej skomplikowana jest sytuacja w przypadku kart Prox. Aby zamówić takie karty należy podać format kodowania ( np. 26-bit), kod miejsca oraz numery kart – tak aby numeracja się nie zdublowała z kartami już używanymi w systemie.

Karty zbliżeniowe 13,56MHz

Kolejnym typem kart coraz bardziej popularnym w systemach kontroli dostępu są karty pracujące w częstotliwości 13,56 MHz. Do takich kart zaliczamy karty Mifare, DESFire, iCLASS, Seos, ICODE2. Zamówienie takich kart do systemu kontroli dostępu wymaga podania znacznie więcej informacji niż w przypadku starszych technologii. Niektóre systemy kontroli dostępu bazujące na kartach Mifare czy DESFire odczytują tylko numer seryjny/identyfikacyjny (UID) chipa. W takich systemach karty nie wymagają programowania. W systemach wysokiego bezpieczeństwa komunikacja pomiędzy czytnikiem a kartą jest szyfrowana. Konieczne jest wtedy posiadanie odpowiedniego programatora lub dostarczenia klucza szyfrującego używanego w systemie. W przypadku kart iClass i Seos informacja o kluczach szyfrujących jest konieczna tylko dla kart programowanych z kluczami niestandardowymi lub dla kart programu Elite.
Oprócz danych dotyczących kluczy szyfrujących potrzebne są te same dane jak dla kart 125kHz, czyli format kodowania, kod miejsca i numery kart.

Karty chipowe

Niektórzy użytkownicy używają nazwy „karta chipowa” dla kart zbliżeniowych, co w sumie jest poprawne, bo karta zbliżeniowa również posiada chip. Lecz należy rozróżnić karty chipowe stykowe z chipem widocznym na powierzchni karty od kart bezstykowych – z chipem zatopionym wewnątrz karty. W kontroli dostępu fizycznego (np. otwieranie drzwi) karty chipowe stykowe są używane bardzo rzadko i najczęściej znajdują zastosowanie w systemach dostępu logicznego (logowanie do komputerów, systemy POS). Chipy stykowe są programowane bezpośrednio przez administratorów systemu.

Karty UHF

Karty dalekiego zasięgu używane zwykle w kontroli dostępu do parkingów i garaży. W większości przypadków stosowane są 2 typy kodowania. Jeden z nich bazuje na numerze seryjnym chipa, drugi na numerze zapisanym w pamięci karty. Karty UHF mogą być programowane w podobny sposób jak inne karty do kontroli dostępu, czyli mogą posiadać określony format kodowania, kod miejsca i numer karty.

Podsumowanie

Generalnie w większości kart programowanych potrzebne są następujące dane:

1. Format kodowania – czyli liczba bitów dla kodu miejsca i numeru karty. W większości przypadków jest to format 26-bit, który nie wymaga dodatkowych informacji.
2. Kod miejsca – zwany Facility Code lub Site Code.
3. Numery kart – numery używane w kontroli dostępu do indywidualnej identyfikacji i nadawania uprawnień użytkownika karty.
   W przypadku wątpliwości, najlepiej przesłać do nas dwie karty z używanego systemu w celu sprawdzenia, czy możemy dostarczyć karty zaprogramowane dla danego systemu.